Γράφει η Γεωργία Κρύου για τον Κώστα Τέλιο

Ένας χρόνος πέρασε αγαπημένε μου από το μεγάλο στο ταξίδι στις γειτονιές των Αγγέλων… Για μένα κάθε στιγμή είσαι παρών, νοιώθω την γλυκιά σου ενέργεια αλλά και την οδυνηρή σου απουσία… Δεν ήσουν απλά σύντροφος και πατέρας των παιδιών μας, αλλά και Έρωτας και Αγάπη, Στήριγμα και σοφή παρουσία σε όλους τους τομείς.

Δοτικός προς όλο τον κόσμο, με απίστευτη αξιοπρέπεια και ευγένεια, τηρώντας τις αρχές και αξίες της Ανθρωπιάς και Αλληλεγγύης έμπρακτα και προς όλους. Μαχητής, αγωνιστής και ονειροπόλος μέχρι το τέλος.. Με χιούμορ και οξυδέρκεια, ετοιμόλογος και υπέροχος δάσκαλος, δεξιοτέχνης και ευρηματικός, ποιητής και ονειρευτής, ήξερες να ισορροπείς και να προχωράς στις καταιγίδες με το κεφάλι ψηλά. Κι όταν ο καρκίνος σε εξάντλησε μου είπες, «αποδέχτηκα πια το θάνατο, είναι λύτρωση, αλλά ευχαριστώ πού έζησα μαζί σου τόσο δυνατές στιγμές  Αγάπης και Έρωτα». Και σου απάντησα ότι θα Ζεις πάντα μέσα από μένα, η Ενέργεια σου θα είναι πάντα ζωνατνή και Λαμπερή σαν τον Ζωοδότη Ήλιο!

Παραθέτω ένα μικρό δείγμα από την ποίηση του Κώστα Τέλιου:

  • Ειρήνη

Μια απλή λέξη που κάνει τα λουλούδια 

Της ευτυχίας να ανθίσουν

Έξι γράμματα πλεγμένα με κλαδιά ελιάς

Ένα λευκό περιστέρι που σκεπάζει με φτερούγες

σα στοργική  μάνα τον κόσμο

Οι στρατιώτες που πετούν τα όπλα

Και αγκαλιάζονται με τους οχτρούς

Ο κόσμος που σηκώνει τα χέρια στον ουρανό

να  πιάσει τα αστέρια

Οι εχτροί που γίνονται φίλοι

Το όνειρο των παιδιών

Η ελπίδα της μάνας

Το μέλλον του κόσμου

  • Ελπίζω

Δεν είμαι 

παρά ένας μικρός 

στοχαστής

μια αισιοδοξίας

σχεδόν ουτοπιστικής…  

  • Όνειρο θερινής νυκτός

Εμπνεύστηκε από τις ιδέες του σοσιαλισμού και αγωνίστηκε για το δίκιο και τον 

Άνθρωπο. 

Δώσμου το χέρι σου Γεωργία 

Κράτα το δικό μου σφιχτά

κι ας προχωρήσουμε μαζί

για την κορφή του βουνού

Να βάλουμε κι εμείς

Το δικό μας λιθάρι

Με ιδρώτα και δάκρυ

Το πλατύ κόκκινο χαμόγελό μας!

Εκεί ψηλά πάνω από τα σύννεφα

Για να το βλέπουν όλοι

Εκεί ψηλά κάτω από τον Ήλιο 

για να χαμογελούν όλοι!

Ο ήλιος δεν ξεχνά πότε τους φίλους του

Νάτος ζυγώνει

Σε λίγο θα `ναι `δω

Υπομονή… και το κεφάλι ψηλά

Για να τον δούμε καλύτερα!

Facebook
Twitter
Email
Sponsored