Όταν έχεις μεγαλώσει σε ένα χωριό που σχεδόν όλες οι οικογένειες ζουν από την κτηνοτροφία,
όταν έχεις πάει σχολείο με παιδιά που από μικρή ηλικία βοηθούσαν τους γονείς τους στο άρμεγμα και στις άλλες κτηνοτροφικές και αγροτικές εργασίες,
όταν αυτές τις ημέρες που έχουν ξεσπάσει τα κρούσματα πανώλης, γυρίζεις στο χωριό σου, το πρώτο πράγμα που θέλεις να μάθεις είναι τι γίνεται τώρα,
και όταν από όλα τα στόματα ακούς μία και μοναδική φράση:
«αχ να μας βοηθήσει η Παναγία να μη μας συμβεί κι εμάς αυτό το κακό και κολλήσουν τα ζώα μας πανώλη»,
«θα καταστραφούμε Μαρίνα μου»,
τότε είτε είσαι βουλευτής είτε δεν είσαι, ένα πράγμα έρχεται στο μυαλό σου:
τι μπορείς να κάνεις για να βοηθήσεις αυτούς τους ανθρώπους, σ’ αυτή την τόσο δύσκολη στιγμή της ζωής τους.
Γι’ αυτό πήγα και άρμεξα περίπου 30 γίδια μαζί τους.
Γι’ αυτό βιντεοσκόπησα την πράξη μου αυτή για να την μεταδώσω.
Για να μεταδώσω το μήνυμα ότι τώρα οι κτηνοτρόφοι μας χρειάζονται στήριξη.
Δεν είναι μονάχα τα παιδικά μου βιώματα.
Είναι η μεγάλη ανάγκη της επιβίωσης αυτών των οικογενειών.
Γιατί για εμένα πάνω απ’ όλα είναι ο άνθρωπος.
Και ο άνθρωπος και ο συνάνθρωπός μας,
μας έχει ανάγκη στις δύσκολες στιγμές, όπως αυτή.
