Αλφάβητο που σήμερα θα σας ξεναγήσει μελωδικά στους δρόμους του πενταγράμμου με ελληνικά τραγούδια
Βόλο, Λάρισα, Καρδίτσα, θα γυρίσω μια βραδιά και θα καταλήξω σούρα στα στενά του Σακαφλιά
Γιάννη μου το μαντήλι σου, τι το χεις λερωμένο, το λέρωσε η ξενιτειά, τα έρημα τα ξένα…
Δημήτρη μου, Δημήτρη μου μου το κλεισες το σπίτι μου το κανες οικόπεδο, γιατί είσαι λεβεντόπαιδο
Εμείς οι δυο πάμε πακέτο, δεν θα χωρίσουμε ποτέ
Ζιγκουάλα,αγάπη γλυκιά μου, λαχταρώ να ρθείς πάλι κοντά μου.Από τη μέρα που σ’ έχασα λιώνω
Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα, τώρα που γεννιέται η ζωή
“Θα και θα και θα” πάψε βρε παραμυθά, σε βαρέθηκα και πάψε και τα μου και σούπα άσε
Ίσως αύριο να μην υπάρχει αύριο και όσα ζήσαμε μαζί θα πρέπει να τα σβήσουμε
Κατερίνα, Κατερινάκι είσαι της ζωής το αεράκι Κατερίνα, Κατερινάκι θα τρελαθώ
Λαέ της Λιλιπούπολης σήκωσε πια παντιέρα, με τον χαρχούδα Δήμαρχο δεν βλέπεις άσπρη μέρα
Μπουένος Άιρες, Νέα Υόρκη, Βομβάη, Τόκιο Μπαρμπαριά ψεύτικα όνειρα, ψεύτικοι όρκοι, αχ να σας ξέχναγα εκεί μακρυά…
Να είχα το κουράγιο στην γειτονιά σου να μην ξαναρχόμουνα
Ξημερώνει και βραδιάζει πάντα στον ίδιο στον ίδιο τον σκοπό, φέρτε μου να πιω το ακριβότερο ποτό, εγώ πληρώνω τα μάτια που αγαπώ
Όταν παίρνω φόρα, φόρα κατηφόρα κι ο Θεός ο ίδιος δεν με σταματά
Που σαι Θανάση, που σαι Θανάση, θα θελα να σ΄αντάμωνα η γρουσουζιά να σπάσει
Ρίτα, Ριτάκι κανένα δεν φοβάσαι, Ρίτα, Ριτάκι την ώρα που κοιμάσαι…
Σαν το πακέτο που δεν έχει πια τσιγάρα έτσι και μένα τώρα με παραπετάς
Τρίκαλα – Τρίκαλα τα γήπεδα αντηχούν Τρίκαλα- Τρίκαλα που ξέρουν και νικούν
Υπάρχω και όσο υπάρχεις θα υπάρχω, σκλάβα της ζωής μου θα χω και ας βαδίζουμε σε δρόμους χωριστούς
Φωτιά στα Σαββατόβραδα να μην ξαναγυρίσουν και αυτοί που ζούνε μοναχοί να μην ξαναγαπήσουν
Χρόνια, χελιδόνια που πετάξαμε, που ναι η ευτυχία που μου τάξανε
Ψέμματα, Ψέμματα φταίω εγώ που σ έμαθα, να περπατάς στην γειτονιά
Ωραίος ο αναλφάβητος, σιγοτραγουδώντας γνωστά τραγούδια και μελωδίες έφτασε κι πάλι στο τέλος της στήλης
